22 mei – 13 juni 2009
Hoofdstad: Lima
Munteenheid: Peruaanse nieuwe Sol (Er kan op veel plaatsen ook met Amerikaanse dollars betaald worden en dollars en euro’s kunnen overal ter plaatse ingewisseld worden.) 1 SOL = ca. € 0,25 (koers mei 2009)Taal: Spaans en Quechua
Netspanning: 220 Volt
Reisdocumenten: Paspoort dat bij terugkomst nog minimaal 6 maanden geldig is. In het vliegtuig krijgt u een visumformulier, wat ingevuld moet worden voor de douane. Dit is gratis.
Tijdsverschil: In Peru is het 7 uur vroeger in onze zomer, in onze winter 6 uur.
Vluchtduur: ca. 13 uur
22 mei 2009:
Na een lange vlucht komen we op tijd aan in Lima. Vanaf de luchthaven is de transfertijd zo’n 45 minuten naar Miraflores, de toeristenwijk van Lima. Het is het beste om te overnachten in Miraflores. In deze wijk heb je diverse winkels, restaurants en uitgaansgelegenheden en het is één van de veiligere buurten van Lima.
’s Avonds eten we in een lekker restaurantje in Miraflores en worden daar meteen met de specialiteit van Peru geconfronteerd: Cavia! Gelukkig hebben ze ook andere gerechten. In Peru kun je heerlijk eten. Behalve de Peruaanse specialiteiten serveren ze overal ook westerse gerechten uit bijvoorbeeld de Italiaanse en Franse keuken.
23 mei 2009:
Vandaag maken we een stadstour door Lima en zien we o.a. Paseo de La Republica, Plaza San Martin, het Presidentiële Paleis, de kathedraal, het oude treinstation, de ondergrondse catacomben etc.
De tour duurt alleen de ochtend en rond 13.00 uur worden we afgezet bij het busstation van Cruz del Sur. Dit busstation is zeer goed beveiligd en als je geen kaartjes hebt, kom je er niet in. Een veilig gevoel dus. Voordat je de bus instapt, word je gefilmd en als iedereen vervolgens op zijn plaats zit, komen ze nogmaals alle plaatsen in de bus filmen. De bus wordt ook 24 uur per dag gevolgd via een satellietverbinding en als de bus op een vreemde plaats zou stoppen, wordt er meteen iemand op af gestuurd. Ook dit geeft weer aan dat het volkomen veilig is om op deze manier te reizen.
We reizen vandaag in de ‘normale klasse’ naar Paracas. Het is ca. 3½ uur reizen per bus van Lima naar Paracas. Onderweg wordt nog een maaltijd en een drankje geserveerd.
Tegen de avond komen we aan in Paracas. Daar worden we opgewacht en naar Pisco gebracht en hier is het even schrikken! In 2007 is er een ernstige aardbeving geweest in Peru, die Pisco volledig verwoest heeft. De mensen zijn hier nog steeds bezig met het opbouwen van hun huizen en het dorp. Het lijkt nu echt een spookstadje.
Het hotel waar we slapen, Villa Manuelita, is een eenvoudig, maar schoon driesterren hotel. Ook dit zijn ze nog aan het opbouwen. De begane grond en eerste verdieping zijn al helemaal klaar, maar de tweede verdieping is nog volop in aanbouw. Vreemd om te zien, maar wel begrijpelijk. Ze hebben hier eerst inkomsten nodig, voordat ze weer verder kunnen bouwen.
Het hotel ligt op ca. 50 meter van de Plaza waar één restaurantje is. Verder is er nog één restaurant in Pisco, maar daar moet je met de taxi naar toe. Pisco is best onveilig, omdat de mensen hier niets meer hebben en plunderingen dus vaak voorkomen. Het wordt dan ook aangeraden om alles in het hotel achter te laten en alleen met het hoognodige over straat te gaan. Wij nemen dit advies aan en dan voelen we ons niet echt onveilig meer.
24 mei 2009:
Na het ontbijt in het hotel vertrekken we met onze koffers naar de haven van Paracas. De koffers kunnen we achterlaten in een restaurant en dan gaan we vervolgens met de speedboot naar de Ballestas eilanden. Deze eilanden liggen voor de kust tussen Paracas en Pisco en het is ongeveer een half uur varen.
Onderweg komen we eerst langs een reusachtige, in de rotsen uitgekerfde afbeelding van een kandelaar, een indrukwekkend voorproefje op de tekeningen die we later nog bij Nazca vanuit de lucht gaan zien. De kandelaar wordt helaas ieder jaar iets minder diep vanwege de zandverschuivingen.
Op de Ballestas eilanden wonen zeehonden, pinguïns en miljoenen verschillende vogels. Deze vogels gaan tegen de middag de zee op om voedsel te zoeken en komen dan daarna weer terug naar de eilanden. Tegen de middag zijn we weer terug in de haven en begint de excursie naar Paracas Nationaal Park. Dit Nationale Park is een grote woestijn. Het regent hier per jaar maar 1.8 millimeter! Vroeger was dit park een zee en de zee heeft dan ook de rotsen zo uitgespleten.
Rond 15.00 uur gaan we per privétransfer naar Huacachina bij Ica. Dit is slechts driekwartier rijden vanaf Paracas.
We overnachten in Hosteria Suiza.
25 mei 2009:
Vandaag hebben we tot 16.00 uur vrije tijd. We besluiten om deze lekker op een terras in de oase door te brengen.
Om ca. 16.00 uur worden we bij het hotel opgehaald met de buggy voor een buggyrit door de zandduinen. Wat een belevenis is dit. Met een gordel wordt je in je stoel gesnoerd en dan racete die keihard de berg op om vervolgens van de duinen af te duiken in de diepte. Onderweg stopt de buggy verschillende keren en kunnen we sandboarden of op je buik op het sandboard van de duinen afglijden.
Tegen de avond gaat de zon langzaam aan onder achter de duinen. Overal waar je kijkt zie je zand, zand en nog eens zand. Ongelooflijk!
’s Avonds eten we in een gezellige pizzatent waar veel backpackers zitten.
26 mei 2009:
Rond 08.00 uur vertrekken we vandaag richting Nazca. We willen daar op tijd aankomen, omdat we een vlucht boven de Nazcalijnen gaan maken en we deze niet in de mist willen zien.
Per privétransfer worden we in ongeveer 3 uur naar Nazca gereden. We rijden door een dor landschap wat langzaamaan wat groener wordt. Als we bijna bij Nazca zijn, stoppen we bij de uitkijktoren. Voor 25 sol (ca. 25 eurocent) kunnen we in de toren klimmen en zien zo al twee figuren. Ongelooflijk, vanaf de grond is dit dus niet te zien! Vandaar dat ze de Pan American Highway er ook gewoon doorheen hebben gelegd, eeuwig zonde!
We vervolgen onze weg richting de luchthaven van Nazca. Om 12.30 uur stijgen we op. We zitten in een zespersoons vliegtuigje. Er wordt aangeraden om niet te veel te eten, maar ook niet om met lege maag te gaan vliegen in verband met eventuele misselijkheid. Nou dat heb ik geweten! Het vliegtuigje gaat eerst rechts boven alle figuren hangen en vervolgens links. Je wordt dus alle kanten opgeslingerd en moet hiervoor een sterke maag hebben, maar het is erg indrukwekkend om te zien vooral omdat je er op de grond dus niets van ziet.
Daarna gaan we naar het centrum van Nazca en lopen wat rond hier. Onze bus gaat pas om 22.00 uur. We gaan met de nachtbus van Cruz del Sur naar Arequipa. We reizen in de meest luxe klasse, dat wil zeggen dat we leren stoelen hebben die ver achterover kunnen en beneden in de bus waar slechts 9 stoelen zijn. Erg lekker om zo de nacht door te brengen in plaats van in een normale stoel. Ook krijg je een dekentje en kussen.
27 mei 2009:
Op tijd (08.00 uur) komen we aan in Arequipa. Hier staat een Nederlandse jongen ons op te wachten die ons naar het hostel brengt. Hostal Casona Solar is een mooi hostel van Nederlanders in het centrum van Arequipa op slechts twee straten verwijderd van de Plaza de Armas, één van de mooiste pleinen van Peru. ’s Avonds is dit plein erg mooi verlicht en kun je op de balkonnetjes lekker iets eten of drinken.
Het lijkt wel lente in de Peruaanse stad Arequipa. Gelegen op 2300 meter schijnt de zon er bijna altijd. De temperatuur overdag ligt tussen de 20 en 25 graden Celsius. Dat maakt de stad een aangename tussenstop om te wennen aan de hoogte. Maar Arequipa heeft meer. De stad is schoner en meer kosmopolitisch dan Lima, maar tegelijk onmiskenbaar Latijns-Amerika. Je vindt er verfijnde Spaans koloniale gebouwen en kerken. Dé bezienswaardigheid in de stad is het Klooster van Santa Catalina. Dit is een van de grootste kloosters ter wereld met een oppervlakte van maar liefst 2300 m2.
De stad wordt omgeven door vulkanen (Misti 5821m, Chachani 6075m en Pichu Pichu 5425m) en in de kleine taxi’s, die bijna niets kosten, kun je makkelijk de stad en omgeving zien.
We lopen vandaag door de stad en bezichtigen enkele gebouwen en het Santa Catalina klooster.
In Arequipa vind je allerlei winkels zelfs de meest moderne electronica winkels verkopen hier alles.
28 mei 2009:
Vandaag vertrekken we rond 08.00 uur richting de Colca Canyon. Bijna iedereen die Arequipa bezoekt, brengt ook een bezoek aan de Canon de Colca, één van ’s werelds diepste canyons tussen de vulkanen van Coropuna (6425m) en Ampato (6325m).
De koffers kunnen we achterlaten in het hotel. Net nadat we het hotel verlaten hebben en de rest van de groep hebben opgehaald, stoppen we voor het kopen van water, koekjes en snoepjes. Het wordt aangeraden om cocabladeren en/of cocasnoepjes te kopen. Dit kan helpen bij het voorkomen van hoogteziekte. Wat in elk geval belangrijk is: veel water drinken en wat snoepen. Per 1000m hoogte wordt aangeraden om een liter water te drinken.
De eerste uren kunnen we nog dommelend doorbrengen. Dan merken we dat de bus behoorlijk stijdt en de vlaktes om ons heen weidser en indrukwekkender worden. We doorkruisen het nationale reservaat Salinas y Aguada Blanca, waar we lama’s en alpaca’s zien grazen. Ook zien we hun zeldzame zusje, de vicuna.
Op het hoogste punt van de dag, 4910 meter, krijgen we de gelegenheid om de benen te strekken. Dan merken we ook goed welke invloed het hoogteverschil op onze ademhaling heeft. het laatste uur, voor aankomst in Chivay, voert over een onverharde weg de Colca vallei in.
Lunchen doen we in Chivay: een buffet. Daarna checken we in in een eenvoudig hostel. Ik raad iedereen aan om wel een iets luxer hostel te boeken, want deze is erg basic en dat merk je goed aan de bedden.
We hebben geluk want tegenover het hostel zijn allerlei kinderdanswedstrijden. De kinderen doen allerlei dansjes in kleurrijke traditionele kledij.
Aan het einde van de middag krijgen we de gelegenheid om de thermale baden van Calera te bezoeken. We lopen er alleen rond en gaan niet in de baden. Het koelt erg af hier in de bergen en we zien het eigenlijk niet zitten om dan in een buitenbad te gaan.
’s Avonds lopen we door Chivay naar de Plaza. Hier vind je verschillende restaurantjes waar ze een kachel aan hebben, want verwarming kennen ze hier niet.
29 mei 2009:
Om 06.30 uur worden we bij het hostel opgehaald voor een ca. anderhalve uur durende tocht door de Colca vallei met allerlei mooie Incaterrassen. De vallei verandert langzaamaan in een diepe canyon die op het diepste punt zo’n 3 kilometer diep is.
We komen aan bij Cruz del Condor en na een tijdje gewacht te hebben zien we hier de eerste condor omhoog komen. Deze grootste vogel ter wereld vliegt op de ochtendthermiek.
We blijven zo’n uurtje bij Cruz del Condor en keren dan terug richting Chivay. We komen langs de mysterieuze berg Toro Muerto. Dit kerkhof van de Wari indianen is tegen een 90 graden steile bergwand gebouwd. Het is moeilijk te begrijpen hoe deze mensen hun doden naar deze plaatsen brachten. De doden werden begraven in de foetus houding, zoals overal in Peru in vroegere tijden.
We lunchen weer in Chivay en daarna keren we terug naar Arequipa waar we rond 17.00 uur aankomen.
We worden weer afgezet bij hostal Casona Solar waar we de komende nacht overnachten.
30 mei 2009:
Vanochtend worden we vroeg naar het busstation van Arequipa gebracht. Om 08.30 uur vertrekt de luxe Royal Class bus van Cruz del Sur naar Puno. Deze bus heeft ook twee verdiepingen, zacht leren stoelen (alleen onderin), toilet en snacks/warme dranken aan boord.
De bus zoeft zo stil over de gloednieuwe weg dat de zes uur die we onderweg zijn echt prima uit te houden zijn. Het is bijna laagvliegen.
Nadat we het troosteloze Juliaca met overal baksteenfabriekjes door zijn, zien we al snel de contouren van het Titicacameer, dat zo’n 175 km lang en 45 km breed is.
Tegen 14.30 uur rijden we Puno binnen. De ‘frisheid’ (3800 m hoog!) die deze stad uitstraalt voelen we meteen bij aankomst. Al voor we het centrum inrijden hebben we vanuit de bus een prachtig zicht op het meer.
Puno is een universiteitsstad met veel festivals, markten, restaurantjes en barretjes, maar heeft toch ook wel wat weg van een dorp. Op de Plaza de Armas vertoont een straatartiest nog de kunsten van zijn hondje, de halve bevolking en de plaatselijke voetbalploeg staat er omheen. Die ploeg staat overigens altijd bovenaan in de competitie: de tegenstanders raken op deze hoogte natuurlijk al snel buiten adem.
We overnachten in hostal Helena Inn.
31 mei 2009:
Rond 07.00 uur worden we opgehaald bij het hostal en naar de haven van Puno gebracht. Hier zullen we de boot nemen tot aan de drijvende rieteilanden van Uros. De boot gaat niet snel en we kunnen lekker in de zon zitten. De wind is alleen wel behoorlijk fris.
Het begeleide bezoek aan Uros duurt ca. een uur. Hoewel er veel toeristen komen, hebben de eilanden door hun ligging en bouw toch hun unieke sfeer behouden. Je merkt bij de eerste stappen op het riet onmiddellijk dat er iets onder je voeten beweegt. Grappig om zo op en neer te schommelen terwijl je over de rieten ondergrond loopt. De Indiaanse bevolking van de eilanden is fotogeniek (en commercieel). Mannen bieden je aan om op hun rieten bootje naar een van de andere eilanden te varen. Maar je kunt ook even op het stro in de zon liggen en je in slaap laten dommelen door de deining van het riet met op de achtergrond het geroezemoes van de toeristen.
Daarna varen we verder tot het Amantani eiland, dit is nog zo’n twee uur varen.
Het Titicacameer ligt op zo’n 3800 meter hoogte is het hoogst bevaarbare meer ter wereld. Dat is goed te merken, je bent heel kortademig.
Op Amantani overnachten we bij een lokale familie in kleine betonnen huisjes. We krijgen een driepersoons slaapkamer toegewezen. Nadat we onze spullen daar hebben neergelegd krijgen we een lunch aangeboden. Deze bestaat uit quinea soep, een soort aardappelsoep met groenten erin. Ze maken dat klaar op een vuurtje in de keuken die naast de eetkamer ligt en dan komt er toch een rook naarbinnen, echt een stank zeg! Daarna krijgen we nog een bordje met wat stukjes geitenkaas, gekookte aardappelen, een stukje tomaat en wat aardappelen die op wortels leken. Er zit niet echt veel smaak aan, maar ze doen hun best! Na de lunch gaan we naar de zonsondergang kijken op de top van de berg. Nou dat is weer een hele klim! We zijn op een gegeven moment maar gestopt op een punt waar het ook mooi was, want ik kon dus echt niet meer! Daar hebben we met andere mensen ca. twee uur gewacht tot de zon onderging. Tja wat moet je anders op zo´n eiland. Daarna gaann we weer terug naar het huisje en wachten zo’n twee uur op het avondeten. We zitten met ons drieën op onze kamer met alleen een kaarsje aan, want het is al pikkedonker. We denken echt ´wat doen we hier´! Om 19 uur krijgen we avondeten: weer quinea soep en daarna een bordje rijst met aardappels en groenten.
Na het avondeten kunnen we met onze lokale familie deelnemen aan een lokale party in klederdracht.
De bevolking is hier dol op. Zo kunnen ze er een avondje tussenuit en lekker dansen.
’s Nachts is het erg koud, zo’n -3 graden. Gelukkig heeft de familie wel genoeg dekens op ons bed gelegd en als het niet voldoende is, kun je nog meer vragen. Het is wel belangrijk om je warm aan te kleden als je deze excursie gaat doen.
01 juni 2009:
De volgende morgen krijgen we eerst een ontbijt: een soort pannenkoek van ei en graan. Daarna nemen we afscheid van de familie en varen in ca. een uur naar Tacquile eiland. Daar aangekomen lopen we in drie kwartier stijl naar boven naar het dorpsplein. En vervolgens naar de boot. De totale tocht duurt zo’n drie uur.
Tacquile heeft net als Amantani geen wegen en auto’s: iedere dag worden uit Puno voorraden aangeleverd, maar dit eiland is een stuk steiler dan Amantani en de eilandbewoners dragen vaak loodzware pakketen en balen omhoog over honderden trappen. De bevolking kijkt ons bijna net zo nieuwsgierig aan als wij hen, terwijl we hun kleurrijke klederdracht en merkwaardige breitradities observeren.
Tegen de avond zijn we weer in de haven van Puno en worden terug gebracht naar het hotel. We hebben ook hier gelukkig de koffers achter kunnen laten.
Tip: ga in Puno eten bij La Choza d’Oscar! Erg lekker eten en tijdens het eten wordt een folklore show opgevoerd. Erg gezellig. Hier wordt trouwens ook de specialiteit van Peru geserveerd: Cuy (cavia).
Het restaurant bevindt zich in een zijstraat van de winkelstraat met allerlei winkels en restaurants.
02 juni 2009:
Vandaag vertrekken we per excursiebus naar Cuzco. Om 07.30 uur vertrekt de bus vanuit Puno en stopt onderweg 4 keer bij toeristische bezienswaardigheden (een museum, een Inkatempel, uitkijkpunt en kathedraal) en een keer voor de lunch. Dit is een goede manier om in Cuzco te komen en je kunt onderweg een aantal keren je benen strekken.
De rit duurt ongeveer de hele dag. Nadat we de drukke stad Juliaca zijn gepasseerd, rijden we door het gebied waar eens de Pukura-cultuur heerste, op weg naar de ruim 4300 meter hoge pas La Raya. Aan weerszijden doemen prachtige bergen op, waarvan enkele bedekt zijn met eeuwige sneeuw. Rond het gebied van La Raya heeft de universiteit van Cuzco een fokprogramma opgezet van alpaca’s en lama’s ten behoeve van een meer constante kwaliteit wol.
Om ons heen wordt het steeds groener. Rond 17.00 uur komen we aan in Cuzco.
Daar worden we weer netjes opgewacht bij de eindhalte en naar het hostal Amaru II gebracht. Hier overnachten we de komende nachten.
03 juni 2009:
De Inca’s beschouwden hun stad als de “Navel der aarde”; zij wisten immers niet beter dan dat Cuzco het middelpunt van hun rijk was. De Spanjaarden hadden weinig respect voor de Incacultuur. Veel religieuze tempels werden afgebroken zodat de stenen gebruikt konden worden om barokke kerken en rijk versierde huizen mee te bouwen. Talrijke Incabouwwerken moesten het ontgelden en dienden alleen nog als fundament. Deze mengeling aan bouwstijlen kun je goed zien in de vele steegjes rondom de Plaza de Armas. In de stad zelf is van alles te beleven.
Prefereer je de buitenlucht, slenter dan door de straatjes van de kunstenaarswijk San Blas of bekijk de mooie lama- en alpaca-truien die verkoopsters proberen te slijten. Vanwege haar historisch belang trekt Cuzco een toeristenschare vanuit de gehele wereld. Het zal je dan ook niet verbazen dat keukens uit vele landen vertegenwoordigd zijn. Geniet ’s avonds in een van de vele restaurantjes van een live optreden van Indiaanse muzikanten tot in de vroege uurtjes!
Hét draaipunt van Cuzco is de Plaza de Armas, een van de mooiste pleinen van Peru. Ga zeker even op een bankje zitten op het plein of wat drinken in een van de restaurants met een balkon met uitzicht op het plein om van de bedrijvigheid te genieten. In de straatjes erom heen kun je prima winkelen (je kunt hier goed allerlei outdoor artikelen kopen voor allerlei trekkings) en restaurants zijn er volop.
De wijk San Blas ligt op ongeveer een kwartiertje lopen heuvelopwaarts van de Plaza de Armas. Het leuke van San Blas is dat het nog wat meer een woonwijk en minder een toeristenwijk is. In de smalle straatjes, waar net een Daewoo taxi doorheen kan, kom je verrassende doorkijkjes tegen, cafeetjes en traditionele restaurantjes. Van verkeerslawaai heb je dan ook geen last.
04 juni 2009:
Vanaf de Plaza de Armas vertrekt een toeristentrammetje die in ca. twee uur heel Cuzco door gaat. Ook gaat dit trammetje de berg op richting het Christusbeeld en komt het langs Sacsaywaman, een van de incaruïnes.
Het is mogelijk om een Cuzco visitor ticket aan te schaffen. Dit ticket geeft toegang tot allerlei bezienswaardigheden zoals kerken, musea, ruïnes etc. in Cuzco en de Heilige Vallei.
05 juni 2009:
De Inca Trail is al vele jaren beroemd over de hele wereld. Om verschillende redenen: de fantastische natuur met valleien, sneeuwtoppen en de grote variëteit aan planten, vogels en dieren. Het verbazingwekkende pad zelf, met zijn trappen en tunnels die deel uitmaken van een netwerk van 30.000 km van paden van Mendoza in Argentinië tot de grens tussen Equador en Colombia. Tot slot nog de archeologische vindplaatsen langs de trail waarin we de organisatorische capaciteiten en de grote kennis van de Inca’s kunnen herkennen, met Machu Picchu als een meer dan waardig slot.
De regels:
Er zijn zoals elk jaar nieuwe regels van de Peruviaanse officiële instanties voor de Inca Trail. Dit om dit fragiele erfgoed te beschermen van overbevolking op de trek. Deze regels zijn bedoeld om het aantal wandelaars te beperken en de trek zo aangenaam mogelijk te maken. Momenteel zijn er enkel 500 mensen per dag toegelaten op de trail. In deze 500 zijn ook gidsen, dragers en koks inbegrepen. Dit aantal is voor de 2 en 4 daagse Inca Trail samen. Dat is de reden waarom je in het hoogseizoen zeer vroeg moet reserveren om zeker te zijn van een plaats.
’s Ochtends om 05.15 uur worden we bij het hotel opgehaald voor de tweedaagse incatrail. We nemen alleen het hoognodige mee en de rest kunnen we achterlaten in de bagageruimte van het hotel. We worden naar het station in de buurt van Cuzco gebracht, waar om 07.30 uur de trein vertrekt naar Aguas Calientes. Normaal stap je bij km paal 104 uit voor de Inca Trail, maar omdat er kortgeleden een deel bos is afgebrand, moet je nu uitstappen bij km paal 106. Rond 10.45 uur komen we daar aan. Ik blijf in de trein zitten naar Aguas Calientes. Vanwege een keelontsteking is het me afgeraden om de Inca Trail te lopen. De rest stapt hier uit.
Ze beginnen op 2300 meter hoogte met een loopbrug over de Urubamba rivier. Het pad is ook voor een goed geoefende wandelaar zwaar, vanwege de hoogte. De eerste paar uur klimmen ze trapsgewijs langzaam omhoog over de vroegere handelsroute van Cuzco naar Machu Picchu. Ze passeren onderweg kleine ruïnes die dienden als rustplaats. Rond een uur komen ze aan bij Winay Wayna, een ruïne tussen recent blootgelegde Incaterrassen. Hier kunnen ze uitrusten en hun lunchpakket opeten. Tijdens de lunch kijkt men uit over het Andesgebergte en beseft beter waarom de incastad pas in 1911 bij toeval ontdekt werd. Het uitzicht is adembenemend!
Na de lunch leidt de gids hen rond bij de incaruïne Winay Wayna en begint het laatste deel van de trekking (ongeveer 4 uur). Ze lopen nu meer door de begroeiing en daardoor in de schaduw. De gids vertelt alles over flora en fauna. Uiteindelijk arriveren ze bij de ‘Zonnepoort’ Incti Puncu. Op deze plek heeft men een magisch uitzicht over Machu Picchu.
Na dit uitzichtpunt is het nog ruim een uur dalen voordat ze daadwerkelijk in Machu Picchu aankomen. De zon staat al wat lager aan de hemel. Gelukkig zijn ze op tijd bij de bus. De laatste rijdt namelijk om 17.30 uur terug naar Aguas Calientes. Iedereen die later aankomt, zal dit stuk ook nog moeten lopen.
06 juni 2009:
Om 04.15 uur staan we op. We lopen naar een nabijgelegen hotel om te ontbijten en gaan vervolgens met de bus naar Machu Picchu. Het is een drukte van jewelste in Aguas Calientes. Er staan al honderden mensen te wachten om met de eerste bussen naar Machu Picchu te gaan. We rijden met bus nr 17 in zo’n half uurtje naar Machu Picchu. Het is niet echt donker meer, maar de zon moet nog wel opkomen.
We klimmen naar een uitzichtpunt om de zon op te zien komen. Wat is dit schitterend mooi zeg om te zien! Langzaamaan drijven een paar wolken naar boven en verdwijnen tussen de bergen. Heel mysterieus! Daarna neemt onze gids ons mee voor een tour door deze ruïnes van ongeveer 2 uur. Nadien hebben we nog vrije tijd om Machu Picchu zelf verder te ontdekken.
Machu Picchu is de meest bekende onder de Incaruïnes, het is wereldwijd bekend. Men veronderstelt dat het gebouwd is rond half 15 e eeuw en was ontdekt door de Amerikaanse Historicus Hiram Bingham in 1911. In de begeleide tour bezoeken we het hoofdplein, de zonnetempel, de condor en de offerplaatsen.
Na de begeleide tour kunnen we nog naar Inti Punku, de “Zonnepoort” wandelen of de berg achter Machu Picchu “Huayna Picchu” beklimmen in ongeveer 45 minuten. Dit is echter zo’n steile berg dat we hier maar vanaf zien. Op deze berg worden ook slechts 300 mensen per dag toegelaten. Het is dus van belang dat als je deze wilt beklimmen, je dit ’s ochtends bij aankomst al laat regelen door de gids. Het is een avontuurlijke route en niet geschikt voor mensen met hoogtevrees.
Nadat we dit bezichtigd hebben, gaan we per bus terug naar Aguas Calientes. Daar wandelen we nog wat rond en gaan lunchen. Tegen de avond gaat de trein terug richting Cuzco. Het is helaas niet mogelijk om een trein eerder te nemen, daar alle treinen al vol zitten.
We stappen onderweg uit in Ollantaytambo. Het is vanaf het treinstation ongeveer een kwartiertje lopen naar hostal Munay Tika waar we de nacht door zullen brengen.
07 juni 2009:
Na het ontbijt besluiten we het dorpje Ollantaytambo in te lopen. We lopen richting het Fort van Ollantaytambo, maar gaan er niet in. Je kunt het al van de buitenkant goed zien liggen tegen de bergwand. Dit verdedigingsfort van de Inca’s was de enige vesting van de Inca’s waar de Spanjaarden succesvol verjaagd werden. Vanachter de enorme rotsblokken muren van het fort werden ze doorzeefd met pijlen. Deze rotsblokken wogen soms wel 50 ton en werden over de rivier vervoerd. Vanaf de oever moesten ze dan naar boven gesleept worden met touwen, stokken, paarden etc. De enorme blokken liggen er nog steeds, intact en nog precies op elkaar aansluitend. Het moet een gigantisch en precies werk zijn geweest en we kunnen dit allemaal nog precies zien.
In het dorp vind je verder een handjevol restaurants, een bar, een museumpje en een lokale markt. Er wonen maar tweeduizend mensen dus veel gebeurt er niet: het leven van alledag gaat z’n gang en na het levendige Cuzco is die rust wel lekker. De omgeving is erg groen.
We nemen voor 100 sol (ca. € 25) een taxi die ons naar Cuzco brengt via Urubamba, de zoutpannen van Salinas en het amfitheater van Moray. De taxichauffeur spreekt alleen Spaans, maar doet heel erg zijn best om het ons allemaal duidelijk te maken. Het gaat eigenlijk hartstikke goed, we begrijpen hem aardig.
Tegen de avond komen we dan weer aan in Cuzco. We overnachten weer in hostal Amaru II waar onze koffers nog staan.
08 juni 2009:
We slenteren vandaag wat rond in Cuzco en doen het heel rustig aan. ’s Avonds eten we in restaurant Cafe Baghdad op de Plaza de Armas. Het eten is hier heerlijk en een bandje speelt Indiaanse panfluitmuziek.
09 juni 2009:
We worden na het ontbijt opgehaald in het hotel en naar de luchthaven van Cuzco gebracht. Om 10.10 uur vertrekken we met de LP 73 naar Puerto Maldonado waar we om 11.00 uur aankomen.
De hele vakantie is het overdag zo’n 25 graden geweest en ’s nachts rond het vriespunt, nou dat is hier wel anders! Meteen als je het vliegtuig uitstapt voel je de hitte van de jungle op je afkomen.
We worden naar een kantoortje gebracht waar we op andere toeristen wachten om vervolgens met de boot naar de lodge gebracht te worden. Je kunt hier je koffers achterlaten, maar wij besluiten om deze gewoon mee te nemen.
We varen ongeveer 40 minuten over de Madre de Dios rivier in een typische Amazone boot voordat we de Corto Maltes Lodge bereiken. Daar worden we opgewacht met een welkomstcocktail en de sleutels van de bungalow. De lodge heeft een uitstekende keuken door de Franse Chef. We kunnen hier tijdens de lunch van genieten.
Rond 15.30 uur is het tijd om een eerste contact met de jungle te krijgen. Tijdens deze tocht zullen we een grote variatie aan tropische bomen, medicinale planten, insecten, vlinders en andere dieren zien.
Na het diner gaan we met de boot de rivier op om Kaimannen te spotten, maar helaas zien we er maar twee.
10 juni 2009:
Om 05.30 uur staan we op om een trekking te maken van zo’n 20 minuten totdat we arriveren bij de papegaaien. Langzaam komen de papegaaien naar beneden om op de klei te gaan zitten. Ze eten de klei om alle giftige stoffen uit hun lichaam te verwijderen.
Daarna gaan we terug naar de lodge voor het ontbijt.
Rond 10.30 uur gaan we de Madre de Dios rivier op om naar Monkey Island te gaan. Hier leven de apen in vrijheid. Daarna varen we ongeveer 30 minuten naar Tambopata Candamo National Reservaat. Hier zullen we 5 km lopen door het tropisch regenwoud. Gigantische bomen en vogels kunnen we hier observeren. Jammer genoeg heeft onze gids gezegd dat er geen laarzen nodig zijn (kun je bij de lodge lenen), maar het pad is erg modderig en onze schoenen zien er na korte tijd al niet meer uit.
Aan het einde van de pad komen we aan bij het Sandoval meer. We stappen in een kano en we worden naar de overkant van het meer geroeid. Onderweg krijgen we een lunch aangeboden: warme kip en rijst in een bananenblad. Rond dit meer zitten verschillende vogels, apen en rond de oever gigantische rivierotters, zwarte kaimannen en piranhas.
Als we aan het overkant van het meer zijn, zien we een onweersbui aankomen en we horen het gerommel in de verte. Terugroeiend naar het pad krijgen we deze dan ook op ons dak! We zijn drijf en drijfnat. Het pad is vervolgens veranderd in een grote modderpoel waar we toch doorheen zullen moeten om terug te gaan naar de boot die ons weer naar de lodge brengt.
11 juni 2009:
Vandaag moeten we echt vroeg opstaan: 04.00 uur! Er zijn allerlei demonstraties gepland wat je wel vaker tegenkomt in Peru. Maar van deze wordt verwacht dat het er behoorlijk heftig aan toe zal gaan. De dag ervoor zijn er namelijk een aantal politieagenten gestorven. We zullen nu met een omweg naar de luchthaven terug moeten.
We varen veel verder over de rivier totdat iemand staat te zwaaien. Daar legt de boot aan en we moeten tegen de kant opklimmen in de stromende regen. Gelukkig draagt de lokale bevolking onze koffers. We moeten in een busje gaan zitten wachten op andere toeristen zodat we in kolonne naar de luchthaven kunnen rijden, dat is het veiligst. Na een uur wachten, kunnen we dan eindelijk verder. Gelukkig zien we onderweg niets van de demonstraties en komen we veilig aan op de luchthaven.
Hier moeten we nog zo’n drie uur wachten totdat we de vlucht naar Lima kunnen nemen.
Rond 15.20 uur komen we aan in Lima en worden we weer naar hostal Buena Vista gebracht. Hier sliepen we ook in het begin van de reis en even is het net of we weer van vooraf aan beginnen. Maar helaas dit is toch echt de laatste nacht in Peru!
De natte kleding van de jungle leveren we tegenover het hostal in bij de wasserette en om 20.00 uur kunnen we dat weer netjes gestreken en droog ophalen.
12 juni 2009:
’s Ochtends lopen we nog wat rond door de wijk Miraflores in Lima, voordat we naar de luchthaven gebracht worden.
Om 18.00 uur gaat onze vlucht terug via Amsterdam naar Dusseldorf. Helaas zit het toestel erg vol, dus hebben we geen extra ruimte.
13 juni 2009:
Aankomst in Dusseldorf en helaas einde van deze vakantie. Peru is een schitterend land met hele lieve mensen en veel contrasten. Het is beslist de moeite waard!
Bezochte accommodaties:
Hostal Buena Vista te Lima
Een kleinschalig driesterren hotel (12 kamers!), slechts drie straten verwijderd van de Plaza, het centrum van Miraflores.
Er zijn kamers voor 1 t/m 5 personen. Overnachting in inclusief ontbijt.
www.hostalbuenavista.com
Hotel Villa Manuelita te Pisco
Een eenvoudig, maar schoon driesterren hotel dat ze in 2009 nog aan het opbouwen zijn. Tijdens de aardbeving in 2007 is dit hotel namelijk geheel vernietigd. De begane grond en eerste verdieping zijn al helemaal klaar, maar de tweede verdieping is nog volop in aanbouw. Van de bouwwerkzaamheden heeft men echter weinig last.
Het hotel ligt op 3 minuten lopen van de Plaza. Overnachting is inclusief ontbijt.
//www.villamanuelitahostal.com/ingles/index.htm
Het is handiger om te overnachten in Paracas zelf!
Hosteria Suiza te Huacachina/Ica
Een leuk driesterren hotel gelegen in de oase in de zandduinen. Het hotel is van een Zwitser en heeft een schitterende tuin met zwembad.
Overnachting is inclusief ontbijt.
www.hostasuiza.com
Hostal Casona Solar te Arequipa
Hostal Casona Solar is een prachtig gerestaureerd koloniaal herenhuis uit 1702, midden in het bruisende hart van de koloniale stad Arequipa. Op slechts twee minuten lopen vindt u de Plaza de Armas, één van de mooiste pleinen van Peru.
Hostal Casona Solar straalt de sfeer uit van het Arequipa in de 18 e eeuw. De originele dikke muren zijn gemaakt van het witte vulkanische gesteente sillar. Alle kamers hebben hoge boogplafonds met deuren die openslaan naar één van de twee ruime patio’s. Daarnaast zijn ze voorzien van een moderne badkamer met toilet.
Overnachting is inclusief ontbijt.
www.casonasolar.com
Hostal Helena Inn te Puno
Goed hostal, 2 jaar oud met goede, vriendelijke service. Restaurant op de bovenste verdieping met uitzicht over het Titicacameer. Goede prijs/kwaliteit. Overnachting is inclusief ontbijt.
Hostal Amaru II te Cuzco
Zeer mooi hostal gelegen in de artiestenwijk San Blas. Dit is een hele klim vanaf de Plaza!
De koloniale architectuur biedt de gasten een kalme atmosfeer met tuinen en schitterende uitzichten.
www.amaruhostal.com
Hostal Plaza te Aguas Calientes
Zeer eenvoudig hostal, tweesterren, maar wel schoon en goede bedden. Het hotel ligt aan de Urubamba rivier die best veel lawaai maakt. De ramen sluiten niet helemaal goed af.
Goede prijs/kwaliteit verhouding.
Het hostal heeft niet zo veel kamers en is dan ook vaak volgeboekt.
Het hostal heeft zelf geen restaurants. Gasten kunnen van het ontbijt gebruik maken in een nabijgelegen hotel.
Hostal Munay Tika te Ollantaytambo
Munay Tika betekent jungle in het Quechua. Het hostal heeft 26 kamers met badkamer die rondom een mooie tuin liggen.
Tegenover het hostal is een restaurant waar je goed kunt eten en binnen een kwartier lopen ben je op de Plaza waar nog meer goede restaurants zijn.
Overnachting is inclusief ontbijt.
www.munaytika.com
Corto Maltes Amazonia Lodge te Puerto Maldonado
Een mooie lodge gelegen in de Amazone van driesterren kwaliteit.
Bungalows geheel voorzien van horrengaas voor de ramen. Klamboe aanwezig in de kamer. Je moet wel een zaklamp meenemen, want ’s nachts is er geen electriciteit aanwezig.
Er hangen twee hangmatten op de veranda voor de bungalows.
Verzorging is op basis van halfpension. Het eten is hier zeer goed. De excursies zijn van mindere kwaliteit, ze zijn niet echt bijzonder. Het is wel lekker om hier een paar dagen uit te rusten.
De lodge heeft ook een zwembad.
//www.cortomaltes-amazonia.com/